มีหน้ากากออกซิเจนหลากหลายรูปแบบและสามารถแบ่งได้เป็นสามประเภทหลัก

มีหน้ากาก ผ้าปิดจมูกที่แพทย์ใช้ในโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีปัญหาในการหายใจมีหน้ากากที่ใช้โดยนักบินเนื่องจากสภาพความสูงสูงที่พวกเขามักจะพบและท้ายที่สุดมีผู้ใช้ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรง อุปทานออกซิเจนมี จำกัด

พื้นที่ที่สามรวมถึงอุตสาหกรรมที่ผลิตสารเคมีซึ่งมักจะเป็นอันตรายต่อมนุษย์

หน้ากากออกซิเจนในกรณีที่เกิดไฟไหม้ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างหน้ากากออกซิเจนเหล่านี้มักจะขึ้นอยู่กับวิธีการปิดผนึกหน้ากากกับใบหน้าการออกแบบหน้ากากความทนทานของวัสดุที่ใช้ในการออกแบบหน้ากากและวิธีการที่ออกซิเจนถูกส่งไปยังหน้ากาก

• หน้ากากที่ใช้โดยนักบินได้รับการออกแบบในลักษณะที่ปริมาณออกซิเจนไปยังจมูกและปากมีมาก ผ้าปิดจมูกปริมาณออกซิเจนที่เพิ่มขึ้นนี้จะเหมาะสมเมื่อนักบินอยู่ในห้องโดยสารที่ไม่มีแรงดันเช่นในเครื่องบินบางลำเช่นเครื่องบินขับไล่ ตราประทับที่ตั้งอยู่ทั่วไปรอบ ๆ ใบหน้าของนักบินคนนั้นจะเบาและไม่สมบูรณ์ เหตุผลที่หน้ากากถูกออกแบบด้วยวิธีนี้คือเพื่อให้นักบินมีความสะดวกสบายสูงสุด

หน้ากากยังมีตัวควบคุมรองอีกด้วย จุดประสงค์ของการควบคุมนี้คือเพื่อให้แน่ใจว่านักบินมีความปลอดภัยในแง่ของปริมาณออกซิเจนที่มาถึงเขาหรือเธอ หน้ากากออกซิเจนทางการแพทย์มักจะมีขนาดเล็กน้ำหนักเบามากและสามารถกำจัดได้เมื่อใช้ พวกเขามักจะคล้ายกับวัสดุรูปทรงกรวยที่จัดขึ้นที่ใบหน้าด้วยสายยางยืดผ้าปิดจมูก หน้ากากออกซิเจนใบหน้าที่ใช้ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ให้กับใบหน้าและโดยทั่วไปจะหนักและแข็งแกร่ง บางคนมักจะมีประทุนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์